Mijn naam is Martine en ik wilde graag Spaans leren in het buitenland. Ik wilde best een intensieve cursus Spaans volgen, maar wilde tegelijkertijd ook genieten van een typisch Spaans plaatsje, zo kwam ik terecht bij Spark in El Puerto de Santa Maria. Voor mijn resterende dagen heb ik bedacht elke dag een kleine update te geven over mijn ervaringen bij Sprak. Aan de ene kant omdat dit een beeld zal geven over hoe het leven bij Spark is als student zijnde, en misschien omdat ik ook wat tips en aanbevelingen kan doen voor aankomende studenten!’
Saana en Martine
MAANDAG – TAPAS
De Spaanse lessen beginnen hier elke dag om tien uur, dus hebben we alle tijd om rustig op te starten. Omdat voor mij een dag moeilijk kan beginnen zonder koffie, loop ik naar de overkant van de straat naar el Pescaillia om een ‘cafe con leche para llevar’ te bestellen. Dit zinnetje heb ik tot in den treuren uit mijn hoofd moeten leren omdat ik nog geen woord Spaans spreek. Ik bestel dus een koffie verkeerd om mee te nemen. Als ik hoor hoeveel ik moet betalen vermoed ik dat ik toch nog niet tot tien kan tellen in het Spaans. Maar het blijkt toch echt ‘un euro’ te zijn. Ik neem mijn koffie mee naar dakterras van Spark en laat de zon het werk doen. Alle lessen worden hier helemaal in het Spaans gegeven, in het begin vind ik dat heel moeilijk maar onze docente legt alles graag een paar keer uit en haar handgebaren maken vaak al duidelijk wat ze bedoelt. Doordat er alleen maar Spaans gesproken wordt, wen je wel snel aan de klanken en dwing je jezelf op zoek te gaan naar woorden die je wel al weet. In de pauze verbazen we ons er over dat we nu in het Spaans al kunnen zeggen hoe we heten, hoe oud we zijn en waar we vandaan komen. Het tweede deel van de lessen zijn iets actiever, in de zin dat we minder uit het boek leren maar door spelletjes en oefeningen weten we hetgeen wat we in de ochtend geleerd hebben ook praktisch te gebruiken.
Zodra de lessen afgelopen zijn druppelen alle studenten langzaam de keuken in om een goede lunch te bereiden. Het is even wennen, maar warm eten rond drie uur is hier heel normaal. Omdat het best lekker weer is en de meeste studenten daar ook wel een beetje voor naar zuid Spanje zijn gekomen gaan we naar het dak om elkaar wat beter te leren kennen.
Met uitzondering van één avond is er elke week ook een cultureel programma in de avonden. Hierbij is het de bedoeling dat we ook wat van El Puerto de Santa Maria zien en ons Spaans wat meer kunnen oefenen met de locals. Deze uitstapjes zijn vrijwillig, maar ik ontdek al snel dat iedereen zich al voor elke dag ingeschreven heeft. Vanavond gaan we tapas eten. De menu’s zijn nogal verwarrend en roepen veel vraagtekens op, de camarero (ober) heeft dit door en stelt voor dat we even een rondje door het restaurant lopen waar foto’s hangen van enkele gerechten. Meteen is iedereen geïnspireerd en binnen no time staat de tafel vol met verschillende bakjes tapas. Het leuke hiervan is dat je heel veel verschillende gerechten kan proeven en wanneer je vol zit, is er altijd wel iemand die het eten met liefde op wil eten. Sommigen van ons besluiten nog naar de Irish pub ‘O’Donoghue’s’ te gaan, om ons toch nog een beetje veilig te voelen door ook Engels te kunnen praten. We kunnen lekker buiten zitten en de mensen op de straat bewonderen. We vragen ons af of we binnen drie weken ook zo bruin zullen zijn. Na twee drankjes bedenken we toch echt terug naar Spark te moeten gaan, omdat het immers pas maandag is.
In mijn bed besef ik hoe makkelijk het is gegaan om het nu al zo gezellig te hebben met mensen die ik pas één of twee dagen ken.
